Każdy z nas przechodzi w swoim życiu okresy, w których może powiedzieć: „…właśnie mam depresję…”.
Czy to jednak tylko chwilowa zmiana nastroju, czy może sygnały świadczące o tym, że w naszym zwykłym sposobie radzenia sobie z wyzwaniami świata coś się dzieje i nie potrafimy sobie poradzić? Jak odróżnić naturalne dla każdego, przemijające stany obniżonego samopoczucia, wynikające z reakcji na to, co niesie ze sobą nurt życia, od objawów chorobowych?
Przyglądnij się sobie przez chwilę. Jak się czujesz przez ostatnie dwa lub więcej tygodni? Może Twój nastrój utrzymuje się poniżej takiego, który możesz nazwać dobrym i satysfakcjonującym? Czy Twoje zainteresowania wydają Ci się nieatrakcyjne i nie powodują, że dzięki nim czujesz przypływ energii i radości? Może zauważasz spadek kondycji i wytrzymałości, zarówno psychicznej jak i fizycznej? Jeśli na dwa z wymienionych pytań odpowiadasz twierdząco, a dodatkowo doświadczasz co najmniej dwóch lub więcej objawów takich jak: trudność w skupieniu uwagi, obniżona samoocena i poczucie własnej wartości, przeżywasz poczucie winy, pesymistycznie patrzysz w przyszłość, masz problemy ze snem i apetytem a może nawet pojawiają się u Ciebie myśli samobójcze lub zachowujesz się autoagresywnie (np. dużo palisz, nadużywasz alkoholu, samookaleczasz się, oskarżasz, przejadasz bądź głodzisz), to może to coś więcej niż tylko zwykła chandra lub melancholia? A może te objawy towarzyszą Ci znacznie dłużej i czasami czujesz, że są naprawdę silne i nie do zniesienia? Nie czekaj… sięgnij po pomoc. Może warto rozglądnąć się za dobrym psychoterapeutą?
więcej o naturze depresji i jej leczeniu…
